JO11-2 speelt 11-2

Nadat we over de rijplaten langs het hoofdveld waren geglibberd, kwamen we bij het veld dat wit uitgeslagen was en bezaaid lag met takken van de westerstorm van afgelopen donderdag. Tegenstander IJFC stond er al helemaal klaar voor. Het veld was glad en dus was vlot combineren het devies vandaag. En dat deden we. Niet altijd en niet alle combinaties lukten. Maar heel veel mooie combinaties werden wel op het veld gelegd. En die leidden tot een fraai aantal doelpunten. De ene nog mooier dan de andere.

Na drie minuten viel gelijk al een hele mooie. Lucas nam de corner van links, Ruben bood zich kort aan, ontving de bal, legde even terug op Lucas en kreeg de bal nogmaals. In een uitstekende positie, vanwaar hij de bal met veel gevoel over de keeper in de verre kruising krulde. Heerlijk begin van de pot. De volgende goal was alweer in de maak. Lucas stoomt in de negende minuut met de bal aan de voet op over rechts, Melle loopt op links en komt goed naar binnen. De pass is op maat, het schot vol gevoel en dan is de keeper kansloos. 2-0.

Weer een fraaie goal in minuut nummer 16. Dit keer weer uit een corner. Zelfde kant, maar nu neemt Melle ‘m. Ruben staat vrij en neemt de bal met een mooie volley vol op de wreef. En weer laat hij het net bollen. 3-0.

Minuutje later. Paco op avontuur. Het lijkt erop dat hij zijn actie te ver doorvoert, maar met twee man om zich heen weet hij de bal toch nog in het doel te werken.

Niet alles gaat goed. Justus en Pom krijgen nog kansen. En corners van Sytse, twee op rij, leveren even geen goal op.

De corner vlak voor rust aan de andere kant van het veld doet dat wel. En Paco is zo ongelukkig om de bal als laatste te raken en zo Reno te passeren. Maakt niet uit, it’s all in the game.

De tweede helft volgde kort op de eerste. Het was veel te fris om een koude plons limonade in de buik te laten klotsen. En de mannen stonden weer te trappelen.

IJFC wisselde van keeper, maar dat was nog niet bij iedereen doorgedrongen in de eerste minuut leek het. De nieuwe keeper ging half onder een schot door en de verdediger op de doellijn ving de bal in een reflex met zijn armen op. Ik kon als scheidsrechter niet anders dan een penalty toekennen. Dat gaf de mogelijkheid om Raf te laten aanleggen. Immers, alleen hij wist in de afgelopen seizoenen nog geen doel te treffen. Hij had er zelf niet zoveel behoefte aan, maar zette zich toch achter de bal en schoot de bal hard in het doel. 5-1.

En voort ging het weer. Maar het was wel de fase waarin IJFC beter in de wedstrijd zat. Coach Patrick had in de rust wat omzettingen gedaan om een paar spelers uit hun comfort zone te halen en dat bleek. IJFC combineerde goed en ons middenveld liep achter de feiten aan. Wel met veel man naar voren lopen, maar bij balverlies niet mee terug. Daar profiteerde IJFC optimaal van en zo werd het in de zevende minuut 5-2 na een bekeken schot.

Echt spannend werd het echter niet. Nou, nog even een beetje. Reno was al gepasseerd, maar Raf die toch het liefste alle gaten achterin dichtloopt, bracht met een coole sliding redding op de lijn.

Zo bleef het gat 3 en werd het door de derde van Ruben zelfs een gat van 4. Deze was niet zo heel mooi. Lucas maakte een actie, het schot smoorde een beetje en Ruben had de bal voor het intikken. Drie doelpunten in 1 wedstrijd. Niet in 1 helft en niet achter elkaar, maar ik noem het toch gewoon een hattrick.

Dat was in de twaalfde minuut. Twee minuten later kregen we bij het scoren hulp. Melle met een mooie actie op links, panna bij zijn tegenstander. Hard en laag voorzetten en dan de bal via een IJFC’er over de lijn zien lopen. 7-2.

Minuut 17. Ook Justus kwam op het scorebord. Attent meegelopen en de bal intikken na een schot van Paco. Het begon al een beetje gênant te worden, maar toen realiseerde Pom zich dat hij nog niet had gescoord.

En voor 1 goal deed hij het niet. In minuut 20, 24 en 25 wist hij de bal achter de keeper te krijgen. Das dan toch ook een hattrick! Met uitroepteken wat mij betreft.

De 9-2 was het resultaat van een soort handbal belegering. Rond laten gaan, nog een keer rond laten gaan en dan uithalen. De 10-2 was nog mooier en een echte teamgoal. Pom had de bal op het middenveld, ging twee keer een 1-2 aan en overbrugde zo de afstand tot het doel. Schieten. Scoren.

De eindstand van 11-2 kwam in de laatste seconde tot stand. Een droog schot van Pom brandde bijna een gat in de touwen achter de keeper.

Wat een uitslag. We waren er zo van onder de indruk dat de penalty serie de slechtste was sinds lange tijd. Die werd dus overtuigend gewonnen door IJFC. Maar ach, de wedstrijd was in de pocket. Deze oefenwedstrijd geeft de burger moed voor de tweede competitiehelft en de voortzetting in de beker.

Om met Gerard van Engelenburg te spreken: “We zijn trots op jullie, mannen.”