Verloren, maar nog niet verslagen

Vooraf was de situatie heel overzichtelijk. Nog twee keer winnen en we zijn kampioen. Er zat spanning op deze ‘halve finale’. De koppies stonden strak, de achterbank was stiller dan anders en Raf was zelfs misselijk. Of dat aan de spanning lag wisten we eigenlijk niet. Gelukkig was er in het veld voldoende afleiding en was er uiterlijk weinig aan hem te zien.

Uitgaan van eigen kracht. We speelden dus gewoon in onze vertrouwde 2-2-2 opstelling. Sporting ’70 zette daar een 3-3 opstelling tegenover. Met een jonge en een vrouwelijke coach, waarvan de laatste de touwtjes stevig in handen had. Zelfs de scheidsrechter werd te verstaan gegeven dat hij dichter bij het spel moest gaan lopen (en dat was ik dan wel weer met haar eens). Ik voeg daar nog even aan toe dat hij ook wat vaker had mogen fluiten. Want er was van beide kanten sprake van het nodige duw- en trekwerk.

En dan was er nog de windfactor. Die stond superstrak over de lengte van het veld en zorgde ervoor dat de bal erg veel vaart meekreeg. Tenminste, als je wind mee had.

Eerste helft; veel corners tegen. Sporting bleek (ondanks het feit dat veel spelers echt wat kleiner van postuur waren) een fysiek team met veel technisch vermogen. We kwamen er aan het begin niet echt aan te pas. Wind tegen, lange halen naar voren die dan wel bij Ollie aankwamen (en vaak ook niet), maar waarbij hij dan tegen een overmacht van 3 en soms 4 man stond. Das onmogelijk. Zeker als je de avond ervoor je benen uit je lijf hebt gerend tijdens de Unicefloop.

Maar halverwege de eerste helft zag het er voor FC Breukelen opeens wat beter uit. Meer lijn in het spel, het begon zowaar op voetbal te lijken. Helaas leverde het geen echte kansen op. Het het vermelden waard; een aanval opgezet op het middenveld door de wat ingeschoven Sytse. Pass op Sacha die de bal goed meegeeft aan Pom. Iets recht van de goal komt hij helaas niet tot een goed schot. Maar dit gaf wel wat vertrouwen.

Alleen viel de goal aan de andere kant. Sporting had al veel corners gehad die niet echt gevaar opleverde. We weten inmiddels wat we moeten doen en ook Reno stond weer een dijk van een wedstrijd te keepen. Sporting nam de corner kort. Daar hadden we niet op gerekend, waardoor de speler even wat ruimte had om een boogbal te produceren die over Reno heen zeilde. 1-0. Op zich niets aan de hand. Zeker als we daarna na heel goed doorzetten van Sacha weer een kans krijgen. Hij pakte de dal af en passte op Ollie. Helaas vliegt de bal voor het doel langs.

En dan twee minuten voor de rust een klap; Door een schot uit de tweede lijn (en dat met wind tegen) weet Sporting de tweede goal te maken. Zij stonden daar nog een beetje van na te genieten want wij konden in de laatste minuut met 4 man ten strijde trekken. Maar het leverde niet meer op dan een schot van aanvoerder Melle in het zijnet.

Dan moet het maar in de tweede helft gebeuren. In elk geval kwamen we met meer geloof uit de startblokken. De achterhoede stond weer als een huis met Raf, Ruben of Sytse en heel regelmatig een helpende hand van de hardwerkende Sacha. Melle gooide er weer wat mooie acties uit en Pom moest af en toe worden aangezet, maar wist wel gevaar te stichten. Ollie had het lastig voorin met 3 tegenstanders. Hij werd dan niet in bescherming genomen, maar kreeg zelfs een aanwijzing van de scheids dat hij niet mocht duwen.

Maar goed, de wedstrijd; achtste minuut. Schot van Pom. De keeper die er niet zo heel betrouwbaar uit zag, redde met een mooie duik. Maar de bal kwam voor de voeten van Sytse die heel hard inschiet, bal in het dak van het doel. 2-1. En nog 17 minuten te gaan.

Bijna gelijk daarna leek het afgelopen. Twee man vrij voor een leeg doel, ze presteren het om allebei de voorzet te missen. Daar komen we even goed weg. Het bleef enorm spannend met kansjes voor Sacha en een hele mooie actie van Ollie op rechts die voorzet op Pom, die de bal helaas helemaal verkeerd raakt.

Ollie is nog het dichts bij de gelijkmaker. Keeper levert de bal bij hem in en ligt op de grond. De hoek is moeilijk dus besluit Ollie de keeper uit te spelen. Net te dicht langs hem waardoor hij die hand op de bal kan leggen. En dan weten we allemaal nog van TOV uit; dan is de bal voor de keeper.

Aan de andere kant redt Reno nog zeker 3 keer. Een uitslag met 5 tegendoelpunten was niet raar geweest.

Met Sytse als extra stormram voorin zetten we nog veel druk, maar de schoten zijn te vaak afzwaaiers. En de keeper staat toch echt zijn mannetje. Einde wedstrijd 2-1.

5 verliespunten, en Hercules tot vandaag nog nul. Die kunnen we dus in de laatste wedstrijd niet meer inhalen. Maar dan blijkt dat Hercules heeft verloren van Jonathan. Dus kunnen we ze toch nog inhalen. Maar hebben we het niet meer in eigen hand. Want Sporting heeft 3 verliespunten. En een wedstrijd meer te spelen.

In theorie kan het nog. Laten we dan eerst maar zorgen dat we een lekkere vakantie hebben en daarna op 6 mei de wedstrijd tegen Hercules winnend afsluiten. Zien we daarna wel op Sporting de komende twee wedstrijden weet te winnen. De druk ligt dan hopelijk bij hen. Wat een spanning!