JO11-4 blijft ongeslagen

Wat doe je als coach van Altius JO11-6 als FC Breukelen JO11-4 op bezoek komt? Je weet dat een aantal weken geleden de JO11-5 met 0-5 onderuit is gegaan. Dus dan ga je spelen vanuit een gesloten defensie. En je begint helemaal achteraan met het opstellen van een goede keeper. Daarvoor trek je een cirkel van 5 spelers op. En dan houd je nog een eenzame spits over die je laat gokken op de counter.

Wat doe je dan als coach van de JO11-4? Er vanuit gaan dat er op een gegeven moment wel gaten moet gaan vallen in die verdedigingslinie. En ook met enige regelmaat met samengeknepen billen langs het veld staan. Want die counter van Altius was af en toe best gevaarlijk. Geen probleem om een tegendoelpunt te incasseren, maar als dat betekent dat het de eerste goal van de wedstrijd is, dan kan het zomaar een hele lastige ochtend blijken.

We begonnen op het zware natuurgras/modderveld heel geconcentreerd. Balletje ging rond in extremis en ook de eindpass was prima, maar het laatste zetje, dus een hard of geplaatst schot op doel ontbrak. Kansen voor Sytse en Ruben, ze gingen er niet in. Schot van Pom halverwege de eerste helft; op de paal. Meer dan een corner hielden we er niet aan over. En nu zijn de corners de laatste weken behoorlijk gevaarlijk, maar ook daaruit wisten we (nog) niet te scoren.

Altius was razendsnel in de omschakeling van verdedigen naar aanvallen. Vooral dankzij die eenzame spits. Alleen, verder liep er niet echt iemand met hem mee. Dus onze altijd attente laatste man Raf kon keer op keer het duel aangaan. En statistisch gezien maak je dan als tegenstander niet heel veel kans.

De rust kwam, dus bij een inmiddels optrekkende mist, dus bij een nul-nul stand. Na een inspirational speech van Patrick konden we er weer tegenaan. Alleen, zo geconcentreerd als we aan de eerste helft begonnen, zo weinig geïnspireerd begonnen we aan de tweede.

De eerste kans was voor Altius. De eenzame spits vertrok met de bal aan de voet met drie van onze spelers in de achtervolging. Hij bleef uit hun greep, maar dan hebben we altijd Reno nog. Hij redde knap en zou dat later in de tweede helft nog een paar keer doen.

Het werd voor ons tijd om het krachtsverschil ook op het scorebord tot uitdrukking te brengen. Dat lukte pas in de 16e minuut. Pom kwam schuin voor het doel vrij te staan. Even kijken, een geplaatst schot in de verre hoek en daar was dan de bevrijdende treffer. Voor ons bevrijdend, voor Altius was het de nekslag. Want in de laatste vijf minuten liepen we heel snel bij ze weg.

21” 0-2 door Pom uit een mooie voorzet van Ollie

22” 0-3 van de voet van Ruben nadat er weer heel goed was overgespeeld

25” 0-4 via een hakje op kniehoogte van Sacha uit een corner.

En zo hielden we weer de nul, werd er weer gewonnen en bleven we ongeslagen in de zesde klasse.

En dat blijft zo, want vandaag kwam het bericht dat we de rest van het seizoen eindelijk tegen leeftijdsgenoten mogen gaan spelen. In de tweede klasse.