Een midweeks verslag zit er niet in maar een midweekse wedstrijd was er wel. Afgelopen woensdagavond de inhaalbekerwedstrijd tegen JSV. Ik kan er eigenlijk heel kort over zijn. Een diepe buiging voor onze meiden. Ondanks dat de aan elkaar gewaagde ploegen elkaar op 1-1 hielden was er vanavond toch een winnaar en dat waren de meegereisde ouders. Verzorgt voetbal van onze meiden resulteerde in talloze mooie aanvallen en uitgespeelde kansen. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat de meiden zichzelf met een gelijkspel eigenlijk te kort deden. Maar dat doet er niet altijd toe, langs de lijn was het genieten. Er rest ons nog één bekerwedstrijd, als we die winnen overwinteren we gewoon in het bekertoernooi.
Dan de zaterdag, ‘‘That’s another cook’’ zou Louis zeker gezegd hebben voorafgaand aan de wedstrijd tegen de dames van Abcoude MB1. Met een compleet team reizen we af naar het pittoreske Abcoude alwaar een aantal velden zogezegd “under construction” zijn. Zandvlakten wachtend op hun kunstgras afwerklaag. Blijkbaar zit Ronde Venen beter in de slappe was dan Stichtse Vecht. We spelen op kunstgras waar meer zwart rubber ligt dan er tegenwoordig schmink op een gemiddelde piet mag. De afvoer van de wasmachine zal eerdaags wel verstopt zitten van de zwarte bolletjes.
Vanaf het eerste fluitsignaal is het mij al wel duidelijk. Dit wordt geen “peace of cake” voor de dames vanmiddag. Abcoude heeft in doorsnee een goed team met een drietal dames die er met kop en schouders boven uitsteken. Onze dames staan constant onder druk en aanvallend kunnen we sporadisch iets uitrichten. Het is eigenlijk wachten op de 1-0 die uiteindelijk ook valt. De dames uit Abcoude zijn net even feller, alerter en voetballen meer fysiek. Ons “te lief” en afwachtend zijn breekt ons vandaag op. Het wordt 2-0 waarna het lijkt of de dames de schroom iets van zich af gooien en ze gaan er voor. Als bij een uitbraak van Lara het textiel van haar shirt door de verdedigster word getest gaat de bal resoluut op de stip. Lara benut de penalty keurig 1-2. We gaan rusten met een 1-3 stand, alles is nog mogelijk. Heel veel valt er in de rust niet te zeggen. Met keihard werken in de tweede helft is er misschien een gelijkspel mogelijk, meer lijkt wishful thinking.
De tweede helft laten de onze dames zien er voor te willen vechten, maar ik zie wel in dat zelfs een gelijkspel er vandaag (terecht) niet in zit. Halverwege de tweede helft word het spel nog even stilgelegd. Ik heb veel beesten op een veld gezien, van schapen, koeien tot honden en kippen, maar nog nooit een zoetwaterkreeft (zie foto). Gelukkig liggen Wim zijn “roots” op het platteland en hij brengt het beest naar een veiliger plaats. Het harde werken van onze meiden word verder niet meer beloond en we krijgen zelfs nog de 1-4 om onze oren. Na de wedstrijd is er berusting bij de meiden. Ik merk dat ik teleurgesteld ben en misschien zelfs een beetje chagrijnig. Niet teleurgesteld in de meiden, maar in het feit dat we aan het goede voetbal van woensdag, vandaag geen vervolg hebben kunnen geven. Daarvoor mist er nog het een en ander in dit team. Voetballend zie ik vooruitgang, het plezier is er (meestal), nu nog dat stukje echte strijd en killersmentaliteit?
Volgende week weer een pittig potje, thuis tegen Hertha.
