Gemengde gevoelens

Woensdag 29 mei. Van zomeravondvoetbal kan geen sprake zijn. Het is druilerig weer, maar de grasmat van ons hoofdveld ligt er ondanks de regen mooi bij. Vanavond een wedstrijd met gemengde gevoelens. Mijn club VIOD, waar ik al veertig jaar lid ben, uitnodigen om te voetballen bij FC Breukelen waar mijn dochter voetbalt. Het is vragen om problemen. Eerst maar eens op zoek naar cornervlaggen. Is er wel een scheidsrechter? Het blijkt allemaal prima te zijn geregeld. Bijna alle meiden zijn er weer bij, dus wissels genoeg. Weer is de tegenstander gemiddeld twee koppen groter, maar onze meiden lijken er aan te wennen en tonen lef tegen de meiden uit Tienhoven. Met veel inzet en goede combinaties maken onze meiden het VIOD erg moeilijk, een afstandsschot van Nikki word door een verdedigster met de handen tegengehouden.

Jasmijn pakt haar verantwoordelijkheid en schiet de penalty prima binnen: 1-0. Ik sta te vlaggen en kruip weg in mijn kraag, juichen durf ik niet. Daarna is het volgens mij Donja die voor 2-0 zorgt, waarschijnlijk ongezien door de grote meiden tussen de verdedigers doorgeglipt. Ook de tweede helft blijven onze meiden goed overspelen en is Carlijn een aantal malen veel te snel voor de verdedigsters uit Tienhoven. Uiteindelijk word één van haar rushes beloond met een doelpunt: 3-0. Het is inmiddels droog, maar ik kruip steeds dieper weg in mijn jas en juichen durf ik nog steeds niet. Het blijft gelukkig bij 3-0, onze meiden zijn duidelijk klaar voor een heel veld.

Na de wedstrijd moet ik gelukkig snel weg, nog een bestuursvergadering bij VIOD, dus gelukkig geen tijd voor moeilijke vragen. Nu nog bedenken hoe ik de VIOD-dames onder ogen kan komen, zaterdag, als wij het seizoen voor de jeugd afsluiten met een achtkamp bij de Wilgenplas. Als ik rond middernacht richting Breukelen rijdt, probeer ik aan iets anders te denken. Het lukt niet, want in mijn jaszak voel ik de sleutel van kleedkamer 6 zitten, morgen maar even op Broeckland langsbrengen.