E2 kampioen!!!

Het mocht ook eigenlijk niet meer mis gaan. Met de volle winst uit de voorliggende zes wedstrijden al op zak, leek de weg ruim geplaveid voor een aanstaand kampioenschap. In onze eerdere mathematische beschouwingen, was het alleen nog Argon E5 die ons op basis van doelsaldo kon evenaren of overtreffen. Dit was nou juist ook de tegenstander, die wij op deze voorlaatste speeldag zouden treffen, om uit te maken wie er het meeste recht had op de voorjaarstitel.

Alle ingrediënten dus aanwezig voor een thriller van formaat. De aanvang was zoals verwacht erg nerveus maar ook behoudend en bedoeld om dat ene benodigde puntje veilig te stellen. Vanuit die basis kon gezocht gaan worden naar de zwakken punten bij de tegenstander en het benutten van de eigen kansen. Nog rijkelijk laat en enigszins uit de kluts kon Gio de bevrijdende 1-0 voorsprong noteren. Dit was het sein, om alle van tevoren opgebouwde spanningen van de ruggen af te gooien, en op zoek te gaan naar verder uitbreiding van de score. De aanvallen werden allengs scherper en talrijker en de tweede treffer hing welhaast in de lucht. Het was Maxim, die met een van zijn welbekende droge schoten, inderdaad de 2-0 neerzette en zijn team een nog veiliger gevoel bezorgde. Het was eigenlijk maar één momentje van onachtzaamheid, waaruit Argon trachtte de aansluiting terug te krijgen. 2-1 was tevens de ruststand.

De tweede helft werd gespeeld in de richting van het in grote getale aanwezig publiek (HULDE). Zoals een aantal spelers achteraf durfde toe te geven, werkte dit toch weer behoorlijk zenuwenverhogend en dat was ook eigenlijk wel ook aan het vertoonde spel af te zien. Kansen waren er nog genoeg maar resulteerden in een te magere afwerking. Dit maakte dat Argon steeds meer ging geloven in een beter resultaat en de vermoeidheid begon ook nog eens de overhand te krijgen. Meer benauwde momenten voor eigen goal waren het resultaat en het zag er in deze fase zelfs naar uit, alsof Argon zeker de gelijkmaker zou gaan maken. Nog niets aan de hand zou je zeggen, immers hadden we aan één punt genoeg om de eindzege binnen te halen. Niets was dan ook minder bevrijdend, toen Kasper eindelijk de zijn welverdiende goaltje meepikte, en de uiteindelijke 3-1 eindscore wist binnen te slepen.

Met een uitbundig feestje, met natuurlijk trainer Tom ook er bij, bleef het nog lang onrustig in Breukelen. Rene geweldig bedankt voor de geregelde bloemen en de familie de Wit voor de geregelde snoep en champagne, en publiek nartuurlijk.