JO11-2 blijft op koers

Zonder Lucas en Justus die lekker vakantie aan het vieren waren, stonden we met 7 man klaar om de strijd aan te gaan met De Meern JO11-5. Het was prima voetbalweer (tussen de buien voor en na de wedstrijd door). En er zat best een beetje spanning op bij het team. Tenminste, zo leek het aan het begin van de wedstrijd. We hadden de overhand, maar het spel was gehaast. Lange ballen van achteren, Ruben speelde bijna elke bal in één keer. Het was even zoeken naar ons eigen spel. Gelukkig hadden we het snel gevonden. Of beter gezegd, we hoefden niet lang te wachten op het eerste doelpunt. Pom maakte een goede loopactie met de bal de diepte in, maar trok op tijd terug naar Ruben. Die stond er nog beter voor en kon de bal beheerst in de linkerhoek schuiven. 1-0.

Dat bracht in elk geval wat rust. We gingen stevig door. Met goede passen, coaching van elkaar en lekkere loopacties sneden we als een mes door de boter achterin bij De Meern. Het resulteerde in kansen voor Pom, Paco en Sytse, maar niet in doelpunten. Ondertussen had Reno op doel weinig te doen en sloop zelfs aanvoerder Raf af en toe mee naar het middenveld. Na een kwartier spelen werd ons doorzetten beloond. Paco maakte een mooie actie, waarna hij de bal op Melle voorgaf. Die schoot, maar de keeper redde. Alleen hij had de bal niet vast, dus de meegelopen Pom had een makkie van dichtbij. Je moet dan wel op de goeie plek staan natuurlijk. 2-0.

In de 18e minuut kregen we een corner van links te nemen. Sytse neemt. Er volgt geen direct schot uit, maar we behouden wel het balbezit. En het overzicht. Pom legt na wat rondspelen de bal bij de tweede paal waar Sytse nog staat. Die tikt eenvoudig in.

We besloten om de wedstrijd dan maar in het slot te gooien. En hoe. De mooiste goal van de wedstrijd. Pom geeft een steekballetje vanaf het middenveld. Alsof we op een training lopen. Precies in de loop van Paco. Die ziet de keeper komen en lobt de bal over hem heen in het doel. 4-0. En statistisch gezien was het ook nog eens een bijzondere goal. Dit was namelijk het 100e doelpunt dat door een van onze eigen mannen werd gemaakt. Dus zonder hulp van de tegenstander of door een invaller. Lekker bezig!

In het fluitsignaal scoorde Pom er nog eentje. Vanuit een echte counter waarbij De Meern met veel man vooruit was, stak Pom het veld over met de bal aan de voet. En dan is het voor onze topscoorder een koud kunstje om af te drukken en nummer 5 te maken.

In de rust legde Patrick nog even aan de twee voorwaartsen uit dat ze niet achter elkaar moesten gaan staan. Al leek het voor de buitenstaander misschien eerder dat hij balletje balletje aan het spelen was….

Tweede helft. De Meern ging de wedstrijd in alsof het weer 0-0 was. En gelijk hadden ze. Het was echt een ander verhaal dan in die eerste helft. Misschien begon bij ons de vermoeidheid mee te spelen. Nee, met die opmerking doe ik De Meern te kort. In de 6e minuut kregen ze een corner te nemen. En die draaide heel fraai over alles en iedereen heen de verre hoek in. 5-1. En dat was even slikken. Niet dat we de wedstrijd uit handen gaven, maar we hadden even wat omzettingen nodig. En het mooie was, dat deden jullie helemaal zelf. Paco en Melle stemden af wie er in de spits ging en Pom en Sytse wisselden van linie.

Dat bracht lucht en in de 13e minuut gingen we gewoon door met waar we in de eerste helft ook al mee bezig waren. Scoren. De nummer 6 kwam weer van de voet van Paco. Zelf ruimte creëren en de nieuwe keeper gewoon kansloos laten.

Wat ook scheelde wat dat we weer vat kregen op de lange bal van achteruit van De Meern. Die onderscheppingen leverde ons balbezit en kansen op. Al moesten we tot vlak voor tijd wachten tot er weer een goal viel. Al was het prachtig geweest als het schot van Paco niet op de onderkant van de lat was gekomen, maar gewoon het net had laten bollen. Of als Sytse net een schoenmaat groter had gehad en de harde voorzet van Ruben er wel in had kunnen tikken.

De 23e minuut leverde een doelpunt op voor Ruben met een mooi droog diagonaal schot. Nog bijna in dezelfde minuut scoorde Paco zijn derde van de dag. 8-1. Wat dat het? Nee, De Meern ging nog één keer in de aanval. Raf liet zich niet verschalken en zette de aanvaller de voet dwars. Dat deed hij stevig waardoor zijn tegenstander ter aarde stortte. De coach van De Meern claimde een penalty. De scheidsrechter besloot om een vrije trap te geven. Het muurtje van drie man werd gemetseld. Alleen, toen het schot kwam, sprong het muurtje omhoog. En dat terwijl de bal over de grond ging en dus onder de muur door. Daar was voor Reno geen houden meer aan. Waardoor de eindstand werd bepaald op 8-2.

Nog twee wedstrijden te spelen in die competitie. En tussendoor nog een 1/8 finale voor de beker. We strijden nog op twee fronten.