Fijn langs de lijn
’t Is weer fijn langs de lijn, wat een sfeer is er weer De strijd om de goals is een strijd om de eer Soms valt er een woord of vloeit er een traan Maar de sportiviteit staat bij ons bovenaan Tweemaal drie kwartier is voor mij veel te kort Want voetballen blijft een fantastische sport
Ik dacht met cynisme terug, want echt fijn was het niet langs de lijn. In de eerste plaats was het vies, nat, koud weer. Daarnaast had een aantal spelers last van vallende ziekte. Lijkt mij niet lekker op zo’n nat veld, maar ze gingen met liefde naar de grond. En dan lekker appelleren bij de scheids. Het verbale ging naast en in het veld een steeds grotere rol spelen. Maar uiteindelijk werden na het nemen van de strafschoppen de handen geschud en konden we de balans van de wedstrijd opmaken.
Aan het begin van de eerste helft zat er weinig lijn in ons spel. Wel werd er extreem goed verdedigd. De Dreef kreeg eigenlijk geen kans om op het doel te schieten. Maar doordat we zelf ook niet echt in de buurt van het vijandige doel kwamen was het echt een middenveldwedstrijd. Na tien minuten was de bal bij Reno terecht gekomen. Hij probeerde de vrije man te vinden, maar raakte de bal niet lekker, waardoor de volledig vrije spits van De Dreef eenvoudig kon scoren. Balen, maar het werkte ook als een soort van wake up call. We gingen wat beter spelen en vooral Pom, de aanvoerder van dienst, trok ten strijde.
Na weer een gevalletje vallende ziekte vlak bij het doel van Reno werd een stuiterbal gegeven. De speler van De Dreef plukte de bal voor de stuit uit de lucht en schoot gelijk in doel. Koos was heel gedecideerd. De naam zegt het al, de bal moet wel eerst stuiteren. Geen goal dus. Ook bij de tweede poging stuiterde de bal niet. Het werd uiteindelijk een vrije trap voor FC Breukelen.
Kwartiertje gespeeld. Pom zoekt de ruimte. Met zijn lange passen vind hij die vrij eenvoudig. De bal nog even goedleggen en uithalen van een goeie afstand. De keeper was er niet op bedacht en kon vissen. 1-1.
Meer en meer kregen we grip op de wedstrijd. En hoe lekker is het dan als je er vlak voor de rust nog ééntje inlegt. Dat dacht Milan ook. Hij was wat ongelukkig in de kaats zaterdag, maar het neusje voor de goal deed het wel. Balletje breed van Pom, Milan de ruimte in en een fraaie schuiver in de rechterhoek. 2-1.
De tweede helft speelde zich weer veel op het middenveld af, maar we stonden wel de hele tijd gespannen te kijken. De bal hoefde maar één keer goed te vallen voor een voet, bijvoorbeeld van de laatste man die een gevaarlijk schot had en de poppen zouden aan het dansen zijn. En toen Pom zijn handen naar de bal bracht en hands leek te maken laaide de discussies weer op. Nee, een penalty was het niet werd gezegd, maar wel een vrije trap.
Hoe dan ook, de bal vloog er nog een keer in. Maar er was al gefloten. Waarvoor? Koos was het kletsen zat en riep iedereen bij elkaar. Keeper Sytse had dat niet gehoord en schoot de bal uit, tegen de irritant in de weg lopende spits aan. Bal over de lijn, maar als gezegd, het spel lag stil.
We bleven hard werken, kregen niet veel kansen, maar gaven ook niets weg. Of Sytse was attent en hield in de tweede helft de nul.
Een zwaarbevochten overwinning was ons deel. Zes uit twee. Zeven goals voor en twee tegen. Topbegin. Volgende week tegen oude bekende OSM. We hebben nog wat recht te zetten bij hen.
En ter overweging geef ik deze foto nog even mee opdat het fijn blijft langs de lijn.
